در قرآن مجید پنج بار از حواریون مسیح (علیه‌السّلام) یاد شده که دو بار در سوره صف است، این تعبیر اشاره به دوازده نفر از یاران خاص حضرت مسیح (علیه‌السّلام) است که نام آنها در انجیلهای کنونی (انجیل متی و لوقا باب ۶) ذکر شده است. و به طوری که قبلا نیز اشاره کرده‌ایم، این واژه از ماده "حور" به معنی شستن و سفید کردن است، و چون آنها قلبی پاک و روحی باصفا داشتند و در شستشوی روح و جان خود و دیگران تلاش و کوشش می‌کردند، این واژه بر آنها اطلاق شده. در بعضی از روایات آمده است که حضرت مسیح (علیه‌السّلام) هر یک از آنها را به عنوان نمایندگی خود به یکی از مناطق مختلف جهان فرستاد، آنها افرادی مخلص، ایثارگر و مجاهد و مبارز بودند، و سخت به مسیح (علیه‌السّلام) عشق می‌ورزیدند. ولی در روایات مسیحیان آمده است که یکی از آنها بنام "یهودای اسخریوطی" سرانجام به مسیح (علیه‌السّلام) خیانت کرد و مطرود شد.
