حلیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حلم به معنای نگهداری
نفس و طبع از هیجان
غضب است، و به معنای
عقل نیز آمده است، در
قرآن کریم ، واژه حلم به‌کار نرفته، اما از مشتقات آن، حلیم ، پانزده بار آمده است، در
قرآن کریم ، هم خدا و هم انسان‌ها با صفت حلیم
مدح شده‌اند، در یازده آیه ، این صفت به
خدا نسبت داده شده است و در بقیه آیات به پیامبران الهی ، یعنی
حضرت ابراهیم ،
فرزند ابراهیم (علیهما‌السلام) که خدا فرمان به
ذبح او داده بود و
حضرت شعیب .
حلیم، از اسما و صفات خداوند و به معنای
مهلت دادن و شتاب نکردن بر عقوبت نسبت به
گناه است.
این واژه دوازده بار در قرآن آمده است: «... والله غفور حلیم؛
... و
خداوند ، آمرزنده و بردبار است.»
«... واعلموا ان الله غفور حلیم؛
... و بدانید خداوند، آمرزنده و بردبار است (و در
مجازات بندگان، عجله نمی‌کند)!»
«... والله غنی حلیم؛
... و خداوند، بی نیاز و بردبار است.»
«... ان الله غفور حلیم؛
... خداوند آمرزنده و بردبار است.»
«... والله علیم حلیم؛
... و خدا
دانا و بردبار است.»
«... والله غفور حلیم؛
... و خداوند آمرزنده و حلیم است.»
«... ان ابراهیم لاواه حلیم؛
... چرا که ابراهیم
مهربان و بردبار بود.»
«... وان الله لعلیم حلیم؛
... و خداوند عالم و با
حلم است.»
«... انه کان حلیما غفورا؛
... او حلیم و آمرزنده است.»
«... وکان الله علیما حلیما؛
... و خداوند از همه اعمال و مصالح بندگان با خبر است و در عین حال حلیم است و در
کیفر آنها عجله نمی‌کند.»
«... انه کان حلیما غفورا؛
... او حلیم و
غفور است.»
«... والله شکور حلیم؛
... و خداوند
شکر کننده و بردبار است.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حلیم».
