• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حقیقت شرعى

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حقیقت شرعی به وضع لفظ برای معنای خاص توسط شارع اطلاق می‌شود.



حقیقت شرعی، از اقسام حقیقت عرفی خاص بوده و در جایی است که شارع لفظی را برای رساندن معنایی وضع می‌کند؛ برای مثال، مکلف از لفظ صلاة ، صوم و حج معانی شرعیه‌ای را می‌فهمد که این معانی، حادث و جدید بوده و اعراب قبل از اسلام ، آن الفاظ را در این معانی به کار نمی‌گرفتند؛ حال این سئوال پیش می‌آید که آیا شارع این الفاظ را بدون نصب قرینه و به وسیله وضع تعیینی ، برای آن معانی خاص وضع نموده است، یا این که این الفاظ بعد از اسلام، از معانی لغوی خود، با نصب قرینه‌ای و به وسیله وضع تعینی ، به این معانی جدید نقل داده شده است. اصولیون در این باره اختلاف دارند، ولی مشهور معتقدند شارع این الفاظ عبادات را برای این معانی، به وضع تعیینی و بدون قرینه وضع نکرده است، چون اگر چنین بود حتماً در تاریخ ثبت می‌شد و به ما هم می‌رسید.
[۴] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص ۹۳-۹۰.
[۵] فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۸.
[۶] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۱۲۵.



۱. مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۱۷.    
۲. ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۹۰.    
۳. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۴۲.    
۴. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص ۹۳-۹۰.
۵. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۸.
۶. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۱۲۵.
۷. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۱ - ۲۲.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۶، برگرفته از مقاله «حقیقت شرعی».    






جعبه ابزار