حُقُب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حُقُب: (اَوْ اَمْضِیَ حُقُباً)«حُقُب» به معنای
«مدت طولانی» است
که بعضی آن را به
«هشتاد سال» تفسیر کرده‌اند؛ و منظور
موسی (علیه‌السّلام) از ذکر این کلمه این بوده است که من دست از تلاش و کوشش خود برای پیدا کردن گم شده‌ام، برنخواهم داشت، هر چند سال‌ها به این سیر خود ادامه دهم.
(وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا) (به خاطر بیاور هنگامی را که موسی به یار همسفرش گفت: «دست از جستجو برنمی‌دارم تا به محل تلاقی دو دریا برسم؛ هر چند مدّت طولانی به راه خودادامه دهم.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حقب به معنای
دهر و روزگار است، و اگر نکره آمده بدین‌جهت است که بر وصفی محذوف دلالت کند چه تقدیر کلام: حقبا طویلا- روزگاری دراز است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حُقُب»، ص۱۹۱.
