• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حق و ميزان (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: حق، میزان.


حق و میزان: (اللّهُ الَّذي أَنزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْميزانَ)
«حق» كلمه جامعى است كه معارف و عقاید حقّه و همچنين اخبار صحيح و برنامه‌هاى هماهنگ با نيازهاى فطرى و اجتماعى را و آنچه از اين قبيل است شامل مى‌شود، چرا كه حق، چيزى است كه با عينيت خارجى موافق است و تحقق يافته، و جنبه ذهنى و پندارى ندارد.
و «میزان» نيز در اغلب موارد معنى جامعى دارد، هرچند در لغت به معنى «ترازو» و ابزار سنجش وزن است، در معنى كنايى به هرگونه معيار سنجش و قانون صحيح الهى و حتى شخص پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امامان راستین (علیهم‌السلام) كه وجودشان معيار تشخيص حق از باطل است اطلاق مى‌شود و ميزان روز قیامت نيز نمونه‌اى است از اين معنى.
با توجه به آیه مورد بحث، خداوند كتابى بر پيامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نازل كرده است كه هم حق است و هم ميزان ارزيابى ارزشهاست.



به موردی از کاربرد حق و میزان در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - حق و میزان (آیه ۱۷ سوره شوری)

(اللّهُ الَّذي أَنزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْميزانَ وَ ما يُدْريكَ لَعَلَّ السّاعَةَ قَريبٌ) «خداوند كسى است كه كتاب را بحق نازل كرد و ميزان سنجش حق از باطل و همچنين خبر قيامت را؛ تو چه مى‌دانى شايد روز رستاخيز نزديک باشد»

۱.۲ - حق و میزان در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از كتاب، وحيى است كه مشتمل بر شريعت و دین باشد، شريعت و دينى كه در مجتمع بشرى حاكم باشد. در تفسير آيه‌ (كانَ النّاسُ أُمَّةً واحِدَةً ...) نيز گفتيم كه منظور از كتاب در قرآن كريم شريعت و دين است، و معناى انزال آن به حق اين است كه اين كتاب حق محض است، و آميخته با اختلاف‌هاى شيطانى و نفسانى نيست.
و كلمه ميزان به معناى هر مقياسى است كه اشياء با آن سنجيده مى‌شود. و مراد از آن به قرينه ذيل آيه و آيات بعد همان دينى است كه كتاب مشتمل بر آن است، و از اين‌ جهت دين را ميزان ناميده كه عقايد و اعمال به وسيله آن سنجش مى‌شود، و در نتيجه در روز قيامت هم بر طبق آن سنجش محاسبه و جزاء داده مى‌شود. پس ميزان عبارت است از دين با اصول و فروعش.

۱. شوری/سوره ۴۲، آیه ۱۷.    
۲. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۱۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۴۸.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۹.    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۲۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج ۲۰، ص ۳۹۲.    
۷. شوری/سوره ۴۲، آیه ۱۷.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص ۴۸۵.    
۹. بقره/سوره ۲، آیه ۲۱۳.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج ۱۸، ص ۵۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج ۱۸، ص ۳۸.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج ۲۲، ص ۱۱۷.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج ۹، ص ۴۰.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « حق و میزان »، ص ۵۵۲.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شوری | لغات قرآن




جعبه ابزار