• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حق ارتفاق (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حق انتفاع از مباحات عمومی را ارتفاق گویند. از آن به مناسبت در باب‌هایی مانند صلح، شرکت و احیاء موات سخن رفته است.



ارتفاق عبارت است از حق بهره‌مندی از مباحات عمومی مانند راه‌ها، خیابان‌ها، مساجد و میدان‌ها.


استفاده از اماکن عمومی برای همگان جایز است.
[۱] جواهر الکلام ج۳۸، ص۸۱-۸۳.    



از اقسام اقطاع، اقطاع رفاق است؛ بدین معنا که حاکم اسلامی مکانی از راه‌ها یا محل اجتماع مردم را به کسی اعطا کند. فایدۀ این کار، حق ارتفاقی است که شخص پیدا می‌کند و با رفتن او، دیگری نمی‌تواند جایش را تصرف کند.
[۲] تذکرة الفقهاء (ق) ج۲، ص۴۱۱    
[۳] جامع المقاصد ج۷، ص۳۷.    


۳.۱ - جواز یا عدم جواز اقطاع رفاق


این نوع اقطاع را برخی در صورت وسعت مکان و عدم مزاحمت برای دیگران جایز دانسته‌اند؛
[۴] تذکرة الفقهاء (ق) ج۲، ص۴۱۱.    
[۵] المبسوط ج۳، ص۲۷۶.    
لیکن مشهور عدم صحّت این نوع اقطاع است.
[۶] جواهر الکلام ج۳۸، ص۸۶.    
[۷] المبسوط ج۳، ص۲۷۳.    


 
۱. ↑ جواهر الکلام ج۳۸، ص۸۱-۸۳.    
۲. ↑ تذکرة الفقهاء (ق) ج۲، ص۴۱۱    
۳. ↑ جامع المقاصد ج۷، ص۳۷.    
۴. ↑ تذکرة الفقهاء (ق) ج۲، ص۴۱۱.    
۵. ↑ المبسوط ج۳، ص۲۷۶.    
۶. ↑ جواهر الکلام ج۳۸، ص۸۶.    
۷. ↑ المبسوط ج۳، ص۲۷۳.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۳۷۲.    


رده‌های این صفحه : اباحه تصرف | فقه | معاملات
جعبه ابزار