حفص بن غیاث نخعی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حفص بن غیاث عنبری (
۱۱۷-
۱۹۴ق)، از فقیهان مورد اعتماد، حافظان حدیث و از اصحاب و یاران
امام باقر،
امام صادق و
امام کاظم (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت که از این بزرگواران روایت نموده است.
بیشتر ارباب رجال او را
عامی مذهب دانسته‌اند، اما برخی متاخران گفته‌اند که ایشان در باطن
شیعه بود و از باب
تقیه، اظهار تشیع نمی‌کرد.
ابوعمر حفص بن غیاث بن طلق عنبری نخعی کوفی ازدی، اهل
کوفه بود
و در سال ۱۱۷ق دیده به جهان گشود.
از اصحاب و یاران امام باقر، امام صادق و امام کاظم (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت
و از این بزرگواران روایت نموده است.
وی همچنین از افرادی چون
عاصم احول،
هشام بن عروه،
ابن جریح و
اعمش روایت کرده است.
حفص از فقیهان مورد اعتماد
و از حافظان حدیث بود و در حدود سه ـ چهار هزار حدیث از حفظ روایت می‌کرد.
بیشتر ارباب رجال او را عامی مذهب دانسته‌اند، اما برخی متاخران گفته‌اند که ایشان در باطن شیعه بود و از باب تقیه، اظهار تشیع نمی‌کرد.
افرادی چون فرزندش
عمر بن حفص،
ابن ابی شیبه،
سفیان بن وکیع و
دورقی از او روایت نموده‌اند.
وی
قضاوت شهر
بغداد را در زمان
هارون الرشید (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) برعهده داشت و سپس قضاوت شهر
کوفه را پذیرفت.
کتاب الحدیث
که مشتمل بر ۱۷۰ حدیث است، اثر نخعی است.
ایشان سرانجام در سال ۱۹۴ق در کوفه درگذشت.
برخی زمان وفات او را سال‌های
۱۹۵ و
۱۹۶ق نیز آورده‌اند.
لازم به ذکر است از آنجا که حفص در سال ۱۱۷ق به دنیا آمده، احتساب او از اصحاب امام باقر (علیه‌السّلام) (م
۱۱۴ق) ممکن نیست و هیچ‌یک از روایات حفص هم از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل نشده است.
اسماعیل پاشا به اشتباه دو کتاب
حفص بن عمر را به حفص بن غیاث نسبت داده است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حفص عنبری»، ج۱، ص۲۸۸-۲۸۹.
