حظو (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حظو از
واژگان نهج البلاغه به معنای مکانت، خوشبختی و لذت بردن است.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره
دنیا از این واژه استفاده نموده است.
حظو - حظّه به معنای مکانت، خوشبختی و لذت بردن است.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره دنیا فرموده: «
«متاع الدنیا حطام ... قلعتها احظی من طمانینتها و بلغتها از کی من ثروتها»»
(متاع دنیا خاشاک است بریدن از آن از اطمینانش خوشتر و لذت بخشتر، و کفاف آن از ثروتش پاکتر است).
(شرحهای حکمت:
)
در عهد
محمد بن ابی بکر فرموده: «
«و اعلموا عباد الله انّ المتقین ذهبوا بعاجل الدنیا و آجل الآخره ... فحظوا من الدنیا بما حظی به المترفون»»
(اى بندگان خدا! آگاه باشيد كه پرهيزكاران هم از دنياى زودگذر و هم از سراى
آخرت بهره گرفتند ... همان لذّتى را كه متنعّمان از دنيا بردند، نصيبشان شد)
(شرحهای نامه:
)
از این لفظ دو مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حظو»، ج۱، ص۲۸۵.