حظر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

حظر از واژگان نهج البلاغه به معنای منع کردن است. حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۲۷۹ از این واژه استفاده نموده است.

حظر به معنای منع کردن است.

«اذا ارذل الله عبدا حظر علیه العلم» (هرگاه خداوند بنده‌اى را بر اثر گناهانش پست بشمرد، علم و دانش را از او منع مى‌كند.) (شرح‌های حکمت:)

دو مورد از این لفظ در «نهج البلاغه» آمده است.

۱.	↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۲۷۳.
۲.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۶۷۵.
۳.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۴۷، حکمت ۲۷۹.
۴.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۲۲۳، حکمت ۲۸۸.
۵.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۶، حکمت ۲۸۸.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۰۹.
۷.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۹.
۸.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۹.
۹.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۳۸۷.
۱۰.	↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۳۷۶.
۱۱.	↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۱۸۲.