حطام (مفردات‌نهج‌البلاغه)

حطام از واژگان نهج البلاغه به معنای آنچه از علف‌های خشک شکسته و ریخته شود است. حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با دنیا از این واژه استفاده نموده است.

حطام به معنای آنچه از علف‌های خشک شکسته و ریخته شود (خاشاک) است.

«ایهّا الناس متاع الدنیا حطام موبی‌ء فتجنّبوا مرعاه» (مردم متاع دنیا هیزم وباآور و مهلک است از چراگاه آن اجتناب کنید.)(شرح‌های حکمت:)

۱.	↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۴۲.
۲.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۶۷۴.
۳.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، حکمت ۳۵۷.
۴.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۳۶۷، حکمت ۳۶۷.
۵.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص، حکمت ۳۶۷.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۷.
۷.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۳.
۸.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۴.
۹.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۵، ص۵۳.
۱۰.	↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۴۴۹.
۱۱.	↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۸۵.