• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حشر (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



از عناوین و موضوعاتی که در آیات قرآن مطرح شده، حشر است.



حشر در لغت به معناى جمع كردن، خارج نمودن‌ جماعتى از محلّ استقرارشان و حركت دادن آنان به سوى جنگ‌ و گرد آوردن قومى از هر طرف به سوى‌ مكانى است. روز قیامت را «يوم الحشر» ناميده‌اند، زيرا خداوند همه انسانها و جنبندگان را در آن روز جمع مى‌نمايد.
در اين عنوان معناى اخير مورد نظر است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى‌ «حشر»، «جمع» و مشتقّات آنها و جملات‌ «و جاء ربّك و الملك صفّاً صفّاً» و «فإذاهم من الأجداث إلى‌ ربّهم ينسلون» و ... استفاده شده است.


آسانی حشر (قرآن)، امکان حشر (قرآن)، انذار به حشر (قرآن)، پرسش در حشر (قرآن)، توجه به حشر (قرآن)، حتمیت حشر (قرآن)، حج و حشر (قرآن)، حشر اعراضکنندگان از یاد خدا (قرآن)، حشر افترازنندگان (قرآن)، حشر انبیاء (قرآن)، حشر انسان‌ها (قرآن)، حشر اهل کتاب (قرآن)، حشر پرندگان (قرآن)، حشر جسمانی (قرآن)، حشر جنبندگان (قرآن)، حشر جنیان (قرآن)، حشر حیوانات (قرآن)، حشر دشمنان خدا (قرآن)، حشر شهیدان (قرآن)، حشر شیاطین (قرآن)، حشر ظالمان (قرآن)، حشر غاصبان (قرآن)، حشر کافران (قرآن)، حشر گمراهان (قرآن)، حشر گواهان (قرآن)، حشر مترفان (قرآن)، حشر متقین (قرآن)، حشر مجرمان (قرآن)، حشر مستکبران (قرآن)، حشر مشرکان (قرآن)، حشر معبودان (قرآن)، حشر مکذبان (قرآن)، حشر ملائکه (قرآن)، حشر منکران معاد (قرآن)، حشر مؤمنان (قرآن)، خوف از حشر (قرآن)، زمان حشر (قرآن)، زمین در حشر (قرآن)، علم به حشر (قرآن)، فلسفه حشر (قرآن)، کفیت حشر (قرآن)، منشأ حشر (قرآن).


۱. فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۷۴، «حشر».    
۲. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۴، ص۱۹۰، «حشر».    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۱۹، ماده" حشر".    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۵۴.    
۵. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۴، ص۱۹۰، «حشر».    
۶. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۱۹، ماده" حشر".    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۶۰۴، برگرفته از مقاله «حشر».    


رده‌های این صفحه : حشر | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار