حسین دودی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین دودی اصفهانی، شاعر درویش مسلک و رند بی‌پروا در اواخر
دوره قاجاریه در
اصفهان می‌باشد.
حسین دودی، شاعر درویش مسلک و رند بی‌پروا در اواخر
دوره قاجاریه است. طبعش به هزل و مطایبه مایل بوده و او را با
شیخ محمّدتقی آقانجفی مجتهد شوخ طبع و صاحب نفوذ اصفهان ماجراها بوده که در لوح سینه بسیاری از مردم
اصفهان تا امروز حفظ شده و نقل محافل و مجالس بوده است.
در
شعر طبعی روان داشته و به شغل تریاک مالی و تریاک‌فروشی امرار معاش می‌کرده است. اشعاری که از او به جا مانده بسیار اندک است که آن هم سینه به سینه تا به امروز رسیده و به یادگار مانده است.
سال وفاتش معلوم نیست ولی قطعاً بعد از سال ۱۳۲۸ق بوده و جسدش در قبرستان آب‌بخشان اصفهان دفن شد. بعد از آنکه فلکه پهلوی و خیابان چهارباغ پایین را احداث می‌کردند این قبرستان خراب شده و
قبر او هم از بین رفت.
این شعر از اوست:
جامه نو بدهم من به مِی کهنه گرو ••••• که مرا آن می‌کهنه به از این جامه نو
بر گنهکاری من عیب مگیر ای زاهد ••••• کِشته ما و تو معلوم شود وقت درو
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۹۴-۷۹۵.
