حسین تقوی اشتهاردی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
![حسین تقوی اشتهاردی]()
حسین تقوی اشتهاردی (۱۳۰۴-۱۳۷۹ش)، استاد حوزه، محقق، نویسنده
شیعه در سده چهاردهم شمسی بود.
در
اشتهارد و
قم علوم دینی را نزد بزرگانی همچون پدرش
شیخ یحیی تقوی،
امام خمینی،
شهید محمد صدوقی،
شهید مرتضی مطهری،
سید محمدرضا گلپایگانی و
آیت الله بروجردی فرا گرفته و به تدریس و تربیت شاگردان، تبلیغ و نویسندگی اشتغال داشت. از کتاب‌های مشهور او تقریرات دوره کامل درس اصول امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) به نام
تنقیح الاصول است.
حضرت آیت‌الله حاج شیخ
حسین تقوی اشتهاردی (رحمة‌الله‌علیه)، در اشتهارد به سال ۱۳۰۴ش، در یک خانواده روحانی، چشم به این جهان گشود.
پدر و مادرش از داشتن نخستین پسر خشنود شدند و نام این نوزاد را
حسین گذاشتند.
حسین در کنار پدر و مادر خود پرورش یافت و در پنج یا شش سالگی نزد پدر، تحصیل را آغاز کرد. طبق رسم آن زمان، نخست به یاد گرفتن
تلاوت آیات قرآن پرداخت. بر اثر استعداد سرشار، به زودی تلاوت همه آیات قرآن را فرا گرفت. پس از آن، به تحصیل درس فارسی، که کتاب «
معراج السعاده»، تالیف مرحوم آیت الله
ملا احمد نراقی (رحمة‌الله‌علیه) بود، پرداخت. قدری ریاضی نیز در محضر پدر آموخت. در این هنگام خواندن و نوشتن را به‌طور کامل فرا گرفته بود در دوازده سالگی به خواندن «
جامع المقدمات» که اولین کتاب درسی حوزه است، مشغول شد. شیخ
حسین تقوی، دروس سطح مانند: «
لمعه» و «
قوانین» را نزد پدر فرا گرفت و در کنار درس، برای تامین زندگی به کار و کسب نیز اشتغال داشت.
پدر ایشان، حضرت آیت‌الله حاج شیخ یحیی از علمای برجسته، مخلص و خدمتگذار
شهر اشتهارد بود.
شیخ
حسین تقوی، علاقه فراوان به تحصیل داشت و می‌خواست تمام وقت مشغول تحصیل باشد. او می‌نویسد: «صبح‌ها مشغول خرید و فروش و تامین معاش و رسیدگی به امور خانه بودم و تنها بعدازظهرها درس می‌خواندم. دیدم با این وضع به جایی نخواهم رسید، نزد پدر رفتم و عرض کردم: اجازه بفرما یا به
قم برای ادامه تحصیل بروم و یا به کسب و کار مشغول شوم. ایشان که بسیار علاقه داشت تحصیلات حوزوی را ادامه دهم، اجازه فرمود به قم عزیمت کنم. از این‌رو در سال ۱۳۲۵ شمسی به قم سفر کردم. مدتی از آمدن حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی به قم می‌گذشت و روز به روز بر رونق حوزه علمیه قم تحت زعامت آن مرجع عالیقدر، افزوده می‌شد. در
مدرسه فیضیه در یکی از حجره‌ها سکونت نمودم و مدت هفت سال در آن حجره بودم.
اساتید دروس سطح ایشان در حوزه قم عبارتند از:
۱-
شهید آیت الله صدوقی یزدی؛ ۲-
شهید مرتضی مطهّری؛ ۳-
آیت الله مجاهدی تبریزی؛....
آیت الله
تقوی در درس
خارج فقه و اصول مراجع و علمای محقق وقت، شرکت می‌کرد که می‌توان به افراد ذیل اشاره داشت: ۱- آیت الله العظمی
حاج آقا حسین بروجردی (رحمة‌الله‌علیه)؛ ۲- آیت الله العظمی
امام خمینی (قدس‌سره)؛ ۳-
آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی (رحمة‌الله‌علیه).
شاگردپروری ایشان را می‌توان از امتیازات ایشان دانست؛ شاگردانی برجسته و کارآمد که اکنون بسیاری از آنها در نظام اسلامی و
حوزه‌های علمیه، منشا خدمت هستند.
آیت الله
تقوی با آن‌که از مجتهدین و مدرسین بود، اما از وظیفه
تبلیغ دین و بیان
حلال و
حرام و
وعظ و
ارشاد غافل نمی‌شد. از این‌رو در
ماه رمضان و
محرم، بنا به دعوت اهالی اشتهارد، به آنجا رفته و ضمن اقامه جماعت، به تبلیغ دین می‌پرداخت و مدت‌ها قبل از
انقلاب،
نماز جمعه را نیز اقامه می‌فرمود.
ارتباط آیت الله
تقوی (رحمة‌الله‌علیه) با امام خمینی (قدس‌سره) در ابعاد گوناگون بسیار قوی بود. ارتباط مهم او با امام، ارتباط شاگرد و استادی بود. ایشان حدود ده سال (از سال ۱۳۳۱ تا ۱۳۴۱ شمسی) در درس فقه و اصول امام شرکت کرد و علاوه بر
فقه و
اصول، از فیوضات عرفانی و اخلاقی امام نیز استفاده فراوان برد.
آیت الله
تقوی از نظر اخلاقی و معنوی، دارای ویژگی‌هایی بود. او ساده می‌زیست و از زرق و برق و تشریفات دنیا دوری می‌جست. گمنام زیست و تمایل به شهرت نداشت. او
عبادت و
بندگی خدا را بر همه چیز ترجیح می‌داد. اهل
ذکر بود.
نماز اول وقت را ترک نمی‌کرد. همواره نیم ساعت قبل از سپیده سحر جهت
تهجّد و
نماز شب بیدار می‌شد. در حوادث و مسائل،
رضای خدا را معیار گزینش قرار می‌داد. او در رفتار با همسر و فرزندان و سایر بستگان بسیار مهربان بود.
او از بی‌اعتباری دنیا و عبرت‌های آن بسیار می‌گفت. با تلاوت آیات قرآن و نقل روایات و خواندن اشعار هشدار دهنده، شنونده را به یاد آخرت می‌انداخت و چون خود از عمق وجودش به
یاد آخرت بود، دیگران را نیز تحت تاثیر قرار می‌داد.
آثار:
تنقیح الاصول، تقریرات درس فقه
مکاسب، تقریرات درس فقه آیت اللّه العظمی بروجردی،
اصول المذهب،
فروع المذهب،
معاشرت از دیدگاه وحی.
ساعت آخر عمر،
نماز مغرب و عشا را خوابیده خواند.
حمد و سوره و اذکار نماز را بلند و شمرده می‌خواند و چون بر اثر بیماری و ضعف شدید، نمی‌توانست بعضی از کلمات نماز را درست ادا کند، آن کلمه را تکرار می‌کرد تا به خوبی ادا نموده باشد. سپس با کمال آرامش رو به
قبله خوابیده و آماده مرگ شد.
ایشان پس از مدت‌ها کسالت
چهارشنبه، ششم
رجب سال
۱۴۲۱ق (برابر با ۱۴ مهر ۱۳۷۹ شمسی) دار دنیا را وداع گفت. پیکرش در
روز جمعه ۱۵ مهرماه از مسجد امام، با
تشییع با شکوه، به طرف
حرم حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) حرکت داده شد. پس از طواف ضریح، آیت الله آقای حاج شیخ
علی پناه اشتهاردی نماز بر آن گزارد. پیکرش را در قبرستان باغ بهشت، در «مقبرة العلماء»، به خاک سپردند.
•
پایگاه اطلاع رسانی حوزه، برگرفته از مقاله «حسین تقوی اشتهاردی»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۰/۱۱/۱۳.
