حسین بن مبارک زبیدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زبیدی حسین بن مبارک، مکنی به ابوعبداﷲ و مقلب به سراج‌الدین و
ابن الزبیدی، از محدثان است، و به
فقه و
لغت و
قرائت عالم بود.
مبارک
پدر حسین،
فرزند محمد بن مسلم
زبیدی محدث است و بسیاری از فرزندان و احفاد او نیز اهل حدیث‌اند. حسین بن مبارک با برادرش حسن از ابوالوقت حدیث شنیدند.
او در
بغداد و
دمشق و
حلب و جز آن‌ها حدیث گفت و به
فقه و
لغت و
قرائت عالم بود.
و
زرکلی آرد: حسین بن مبارک بن محمد بن یحیی متولد در ۵۴۰ هَ ق.
منظومه‌هایی در لغت و قرائت‌ها دارد و مؤلفاتی نیز پرداخته و از آن جمله است: البلغه در فقه.
ابن عماد او را
حنبلی معرفی کرده و صاحب «
الجواهر المضیئه» او را از جمله ٔ حنفیان شمرده است.
(در کتاب الجواهر المضیئه، بجای
زبیدی ترمذی آمده و این مسلماً خطاء است بدلیل اینکه مؤلف آن کتاب برادرش حسن بن مبارک را با همین
لقب (
زبیدی) یاد کرده است.
در حاشیه ٔ کتاب «
لحظ الالحاظ»
آمده: کتاب «التجرید الصریح لأحادیث الجامع الصحیح» که در نسخه ٔ چاپی به حسین بن مبارک منسوب داشته شده از او نیست بلکه تألیف احمد بن احمد
زبیدی است.
و متوفی بسال ۶۳۱ مکنی به ابوعبداﷲ و مقلب به سراج‌الدین و
ابن الزبیدی، اصلاً از
زبید است و زادگاه و محل وفاتش بغداد میباشد.
علمای قرن ششم.
سایت علما و عرفا، برگرفته از مقاله «حسین بن مبارک زبیدی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۲/۰۴.
