حسن و قبح عرضی

حسن و قبح عرضی به حُسن یا قبح عارض بر فعل دارای مقتضیِ خلاف آن اطلاق می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

حسن و قبح عرضی، مقابل حسن و قبح ذاتی و به معنای حسن و قبح در افعالی است که اقتضای حسن و یا قبح را دارند، ولی بر اثر عارض شدن موانعی، فعل حسن به فعل قبیح و فعل قبیح به فعل حسن تبدیل می‌شود، مانند عنوان صدق که در جای خود دارای حُسن است، ولی گاهی در صورتی که موجب آشوب و فساد شود قبیح می‌گردد.
و نیز مانند عنوان کذب که قبیح است، اما گاهی بر اثر عوارضی، مانند نجات جان مؤمن ، حسن پیدا می‌کند.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۰.
۲.	↑ جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۲۳۳.
۳.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۹۹.
۴.	↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص ۶۳-۶۲.

۳ - منبع