حسن بن میرزا آقا آتش بروجنی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن میرزا آقا آتش بروجنی اصفهانی، از شعرای نیمه نخست
قرن چهاردهم هجری در
اصفهان میباشد.
میرزا حسن آتش بن حاج میرزا آقا بن میرزا محمّدطاهر بروجنی، از شعرای نیمه نخست
قرن چهاردهم هجری، در سال ۱۲۸۶ق متولّد شد و پس از تحصیلات مقدّماتی، در جوانی به شغل «زنجیره بافی»، «گلدوزی دستی» و «یراق دوزی» پرداخت امّا در اواخر
عمر به
داد و ستد و معاملات نقدی روی آورد.
در
شعر پیرو سبک کلیم و صائب بود و در انجمنهای ادبی
اصفهان شرکت میکرد و در آنجا بود که از محضر شاعرانی چون محمدحسین عنقا، عمان سامانی، میرزا حسینعلی آشفته، و میرزا محمّدعلی مسکین کسب فیض کرد. ابتدا «بینوا» تخلّص میکرد و بعداً آن را به «آتش» تغییر داد.
آتش در
جمعه ۲۱
رجب ۱۳۴۹ق در اصفهان وفات یافته و در تکیه جوباره ایها (فاضل سراب) در
تخت فولاد مدفون گردید.
مادّه تاریخ وفاتش را
حسامالدّین دولتآبادی چنین سروده است:
طبع «حسام» از پی تاریخ گفت: ••••• «آتش ما سرد شدی زود بود»
دیوان اشعار او با مقدمه
استاد همائی در سال ۱۳۲۱ش و بار دیگر در سال ۱۳۳۶ش به چاپ رسید.
این بیت از اوست:
به جرم آن شدم «آتش» ز گریه خانه خراب ••••• که دیدهام خبر از آب زیر کاه نداشت
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۶۱-۵۶۲.