حسن بن سفیان نسوی بالوری (۲۱۳-۳۰۳ هجری) محدث و فقیه شافعی از خراسان بود. او فقه را نزد ابوثور و ادبیات را نزد نضر بن شمیل آموخت و در سفرهای متعدد، حدیث از بزرگان مختلف شنید. حسن در سال ۳۰۳ هجری در زادگاهش، روستای بالور، درگذشت و قبرش به مرور زمان مورد زیارت قرار گرفت. از آثار او می‌توان به "التفسیر"، "المسند الکبیر" و "الاربعین" اشاره کرد. شاگردش ابن حبان نیز در مراسم خاک‌سپاری او حضور داشت.
وی در ماه رمضان سال ۳۰۳ هجری در زادگاهش روستای بالور در سه یا چهار فرسخی نسا از دنیا رفت قبر او در قرن‌های بعد نیز شناخته شده بود و مردم به زیارتش می‌رفتند. دانشمند مشهور، ابوسعد سمعانی (م. ۵۶۲ق) به زیارت قبر او رفته است.
