حسن بن حسین اعوری اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن حسین اعوری اصفهانی، شاعر و
ادیب فاضل در
اصفهان می‌باشد.
حسن اعوری اصفهانی بن حسین. شاعر و
ادیب فاضل در حدود سال ۱۲۹۰ق در
اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر نزد جمعی از بزرگان
علم و
ادب تحصیل نموده و در انجمن‌های ادبی من‌جمله انجمن ادبی مرحوم شیدا شرکت می‌نموده است. وی از مدّاحان
خاندان عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) به‌شمار می‌رفت. در مجالس تعزیه‌داری
حضرت سیّدالشهداء (علیه‌السلام) شرکت می‌نمود و اشعار و مراثی خود را با صدای بلند و آهنگ مخصوص می‌خواند و همه حاضرین را تحت تاثیر قرار می‌داد. در انواع فنون شعر خصوصاً مادّه تاریخ ید طولائی داشت. در زمان جوانی و اوائل
مشروطیت از آزادی‌خواهان و مشروطه طلبان و از اعضاء فعّال حزب دموکرات اصفهان بود. در سال ۱۳۳۳ق که روس‌ها وارد اصفهان شدند درصدد دستگیری او برآمدند، وی شبانه با لباس مبدّل فرار کرد.
در اواخر
عمر جهت دیدار فرزند خود که در
رشت به خدمات فرهنگی و دبیری اشتغال داشت، به آن شهرستان مسافرت نمود و در آنجا در شب
عید فطر ۱۳۵۳ق وفات یافته و در آنجا مدفون شد. دیوان اشعارش قریب پنج هزار بیت از غزل و قصیده و مدایح و مراثی، نزد فرزند او موجود بوده است.
این چند بیت از اوست:
با سرو روان قامت یار ••••• ما را نبود هوای گلزار
شیرین اگرش بدید روزی ••••• جان داد بر آن لب شکر بار
یک باره نهاد سبحه از کف ••••• از زلف تو آنکه بست زُنّار
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۷۶-۴۷۷.
