حسد علما (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسد به معنای آرزو کردن زوال
نعمت از کسی است که استحقاق آن را دارد. آیاتی از
قرآن به
حسادت علما پرداخته شده، و مورد نکوهش
خداوند واقع شده است.
حسادت علما، مورد نکوهش
خداوند واقع شده است.
کان الناس امة وحدة فبعث الله النبیین مبشرین ومنذرین وانزل معهم الکتـب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه ومااختلف فیه الا الذین اوتوه من بعد ما جاءتهم البینـت بغیـا بینهم.....
«مردم (در آغاز) یک دسته بودند (و تضادی در میان آنها وجود نداشت. بتدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافات و تضادهایی در میان آنها پیدا شد، در این حال) خداوند،
پیامبران را برانگیخت تا مردم را
بشارت و بیم دهند و کتاب آسمانی، که به سوی
حق دعوت می کرد، با آنها نازل نمود تا در میان مردم، در آنچه اختلاف داشتند،
داوری کند. (افراد باایمان، در آن اختلاف نکردند) تنها (گروهی از) کسانی که کتاب را دریافت داشته بودند، و نشانه های روشن به آنها رسیده بود، به خاطر
انحراف از حق و ستمگری، در آن اختلاف کردند. خداوند، آنهایی را که
ایمان آورده بودند، به حقیقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش،
رهبری نمود. (اما افراد بی ایمان، هم چنان در
گمراهی و اختلاف، باقی ماندند.) و
خدا، هر کس را بخواهد، به راه راست هدایت می کند.»
(«بغیا» به معنای
حسد است.)
. وما اختلف الذین اوتوا الکتـب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم..
«
دین در نزد خدا،
اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است. و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از
آگاهی و
علم، آن هم به خاطر
ظلم و
ستم در میان خود و هر کس به
آیات خدا
کفر ورزد، (خدا به حساب او می رسد زیرا) خداوند، سریع الحساب است.»
وما تفرقوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم.... .
«آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد و این
تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق (و
عداوت و
حسد) بود و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری می شد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در
شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی.»
. . فما اختلفوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم..
«و دلایل روشنی از امر
نبوت و
شریعت در اختیارشان قرار دادیم آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی و این اختلاف بخاطر ستم و برتری جویی آنان بود اما پروردگارت
روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می کند.»
مانع نبودن علم عالمان، مانع از
حسادت آنان نمی‌شود.
ود کثیر من اهل الکتـب لو یردونکم من بعد‌ایمـنکم کفارا
حسدا من عند انفسهم من بعد ما تبین لهم الحق..
«بسیاری از اهل کتاب، از روی
حسد- که در وجود آنها ریشه دوانده- آرزو می کردند شما را بعد از اسلام و ایمان، به حال کفر باز گردانند با اینکه حق برای آنها کاملا روشن شده است. شما آنها را
عفو کنید و گذشت نمایید تا خداوند فرمان خودش (فرمان
جهاد) را بفرستد خداوند بر هر چیزی تواناست.»
کان الناس امة وحدة فبعث الله النبیین مبشرین ومنذرین وانزل معهم الکتـب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه ومااختلف فیه الا الذین اوتوه من بعد ما جاءتهم البینـت بغیـا بینهم..
«مردم (در آغاز) یک دسته بودند (و تضادی در میان آنها وجود نداشت. بتدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافات و تضادهایی در میان آنها پیدا شد، در این حال) خداوند، پیامبران را برانگیخت تا مردم را بشارت و بیم دهند و کتاب آسمانی، که به سوی حق دعوت می کرد، با آنها نازل نمود تا در میان مردم، در آنچه اختلاف داشتند، داوری کند. (افراد باایمان، در آن اختلاف نکردند) تنها (گروهی از) کسانی که کتاب را دریافت داشته بودند، و نشانه های روشن به آنها رسیده بود، به خاطر انحراف از حق و ستمگری، در آن اختلاف کردند. خداوند، آنهایی را که ایمان آورده بودند، به حقیقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، رهبری نمود. (اما افراد بی ایمان، هم چنان در گمراهی و اختلاف، باقی ماندند.) و خدا، هر کس را بخواهد، به راه راست هدایت می کند.»
ان الدین عند الله الاسلـم وما اختلف الذین اوتوا الکتـب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم..
«دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است. و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می رسد زیرا) خداوند، سریع الحساب است.»
وما تفرقوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم... وان الذین اورثوا الکتـب من بعدهم لفی شک منه مریب.
«آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد و این تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق (و عداوت و
حسد) بود و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری می شد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی.»
وءاتینـهم بینـت من الامر فما اختلفوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم ان ربک یقضی بینهم..
«و دلایل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی و این اختلاف بخاطر ستم و برتری جویی آنان بود اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می کند.»
عالمان
حسود، مورد تهدید خداوند هستند.
ان الدین عند الله الاسلـم وما اختلف الذین اوتوا الکتـب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم ومن یکفر بـایـت الله فان الله سریع الحساب.
«دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است. و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می رسد زیرا) خداوند،
سریع الحساب است.»
"هر کس به آیات خدا کفر ورزد (خدا حساب او را می رسد زیرا) خداوند حسابش سریع است" (و من یکفر بآیات الله فان الله سریع الحساب).
آری کسانی که
آیات الهی را بازیچه هوس‌های خود قرار دهند، نتیجه کار خود را در
دنیا و
آخرت می بینند، خداوند به سرعت به حساب اعمال آنها رسیدگی می کند و به هر کدام
جزا و
کیفر مناسب می دهد.
خدا در مورد اختلافهای عالمان
حسود، در
قیامت داوری می‌کند.
وءاتینـهم بینـت من الامر فما اختلفوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم ان ربک یقضی بینهم یوم القیـمة فیما کانوا فیه یختلفون.
«و دلایل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی و این اختلاف بخاطر ستم و برتری جویی آنان بود اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می کند.»
آنها پرچم
طغیان برافراشتند، و هر گروهی به جان گروه دیگر افتاد، حتی عوامل
وحدت و
انسجام را وسیله
اختلاف و تفرقه قرار دادند، و به دنبال آن قدرتشان به ضعف گرائید، ستاره عظمتشان افول کرد،
حکومت آنها متلاشی شد و در دنیا دربدر شدند.
قرآن در پایان
آیه آنها را با این عبارت هشدار می دهد: "پروردگار تو روز قیامت در میان آنها درباره آنچه اختلاف نمودند داوری می کند" (ان ربک یقضی بینهم یوم القیامة فیما کانوا فیه یختلفون). و به این ترتیب با
کفران نعمت و ایجاد اختلاف هم عظمت و
قدرت خود را در دنیا از دست دادند و هم مجازات آخرت را برای خود خریدند.
علمای
حسود و اختلاف افکن، مستحق
عذاب الهی هستند.
وما تفرقوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم ولولا کلمة سبقت من ربک الی اجل مسمی لقضی بینهم..
«آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد و این تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق (و عداوت و
حسد) بود و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری می شد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی.»
"و لو لا کلمة سبقت من ربک الی اجل مسمی لقضی بینهم"- مراد از کلمه ای که در سابق گذشت یکی از فرمانهایی است که خدا در آغاز
خلقت بشر صادر کرد، نظیر اینکه همان روزها فرمود: " و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین".
و معنای آیه این است: اگر نبود این مساله که خدا از سابق این
قضا را رانده بود که
بنی آدم هر یک چقدر در
زمین بمانند و تا چه مدت و به چه مقدار از زندگی در زمین بهره مند شوند هر آینه بین آنان
حکم می کرد، یعنی به دنبال اختلافی که در دین خدا کرده و از راه او منحرف شدند، حکم می نمود و همه را به مقتضای این جرم بزرگ
هلاک می فرمود.
مهلت دادن به عالمان
حسود و اختلاف افکن، به رغم استحقاق عذاب، سنتی الهی است.
وما تفرقوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغیـا بینهم ولولا کلمة سبقت من ربک الی اجل مسمی لقضی بینهم..
«آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد و این تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق (و عداوت و
حسد) بود و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری می شد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی.»
اگر فرمانی از سوی پروردگار تو صادر نشده بود که آنها تا سر آمد معینی زنده و آزاد باشند خداوند در میان آنها داوری می کرد، طرفداران باطل را نابود می ساخت و پیروان حق را پیروز" (و لو لا کلمة سبقت من ربک الی اجل مسمی لقضی بینهم).
آری دنیا سرای آزمون و پرورش و تکامل است، و این بدون آزادی عمل امکان پذیر نیست، این
فرمان تکوینی خداوند است که از آغاز خلقت
انسان بوده و دگرگونی در آن راه ندارد، این طبیعت زندگی دنیا است، ولی از امتیازات سرای آخرت حل تمام این اختلافات و رسیدن انسانیت به یکپارچگی کامل است لذا از قیامت تعبیر به "
یوم الفصل" شده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۵۶۱، برگرفته از مقاله «حسد علما».
