حری - به فتح حاء و تشدید راء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَریّ (به فتح حاء و یاء مشدد) از واژگان
نهج البلاغه مؤنث آن حرّان و به معنای عطشان است، که
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ی پرهیز از مظاهر
دنیا، از این واژه استفاده نموده است.
حَریّ (به فتح حاء) که مؤنث حرّان بوده، به معنای عطشان آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص پرهیز از مظاهر دنیا فرموده است: «
«هَیْهَاتَ اَنْ یَغْلِبَنِی هَوَایَ وَ یَقُودَنِی جَشَعِی اِلَی تَخَیُّرِ الْاَطْعِمَهِ وَ لَعَلَّ بِالْحِجَازِ اَوْ الْیَمَامَهِ مَنْ لاَ طَمَعَ لَهُ فِی الْقُرْصِ وَ لاَ عَهْدَ لَهُ بِالشِّبَعِ اَوْ اَبِیتَ مِبْطَاناً وَ حَوْلِی بُطُونٌ غَرْثَی وَ اَکْبَادٌ حَرَّی»؛
هیهات که
هوای نفس بر من چیره شود و حرص و طمع مرا وادار به انتخاب طعام‌های لذیذ نماید در حالی که شاید در سرزمین
حجاز یا
یمامه (از مناطق شرقی
عربستان) کسی باشد که حتی امید برای به دست آوردن یک قرص نان نداشته و هرگز شکمی سیر به خود ندیده باشد. آیا من با شکمی سیر بخوابم در حالی که در اطراف من شکم‌های گرسنه و جگرهای تشنه باشند.
»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حرّی»، ص۲۶۳.
