حروف مد و لین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حروف مد و
لین،
حروف دارای کشش
صوت (مد) یا نرمی در تلفظ (
لین) است.
«مد» در لغت به معنای کشیدن، و در اصطلاح
تجوید عبارت است از کشیدن
صدا در
حروف مد.
حروف مدی، که به آنها
حروف جوفیه هم
اطلاق میشود، عبارتند از: الف مدی، واو ساکن ماقبل مضموم؛ یای ساکن ماقبل مکسور (این هر سه در کلمات آتونی، اوذینا و اوتینا جمع شدهاند). اصولا این سه
حرف را نمیتوان
حروف حقیقی دانست؛ بلکه اینها صداهای کشیده هستند و صوت آنها به
علت عدم محدودیت به یک مخرج مشخص، قابلیت امتداد نامحدود دارد. چون
حروف مد ذاتا توانایی قبول کشش
صوت را دارند به این نام خوانده شدهاند.
«
لین» در
لغت به معنای نرمی، و
عبارت از مدی است که از کنار هم قرار گرفتن دو
حرف پدید میآید؛ یکی واو ساکن ماقبل
مفتوح؛ مانند: «الخوف» و «القوم»، و دیگری یای ساکن ماقبل مفتوح؛ مانند: «لا تیاسوا» و «شیئا».
حروف مد و
لین را به لحاظ
مخارج حروف،
حروف جوفیه میگویند.
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حروف مد و لین».