حدوث و قدم قرآن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیا
قرآن، حادث است؟
جمعی از
مفسران، گفتگوی فراوانی پیرامون
حادث یا
قدیم بودن «کلام اللّه» مطرح کرده‌اند، همان مساله‌ای که در زمان خلفای
بنی‌عباس سالیان دراز مورد جرّ و بحث بود و مدتی طولانی افکار گروهی از دانشمندان را به خود جلب کرده بود.
ولی ما امروز به خوبی می‌دانیم که این بحث بیشتر جنبه سرگرمی سیاسی داشته، تا علمای اسلام را به خود مشغول دارند و از مسائل اصولی و اساسی که تماس با وضع
حکومت و طرز زندگی مردم و حقایق اصلی
اسلام دارد منصرف سازند.
امروز کاملا برای ما روشن است که اگر منظور از
کلام اللّه محتوا و مضمون آن است، به طور قطع قدیم است، یعنی همیشه در
علم خدا بوده و علم واسع پروردگار همیشه به آن احاطه داشته است.
و اگر منظور این الفاظ و این کلمات و این وحی است که بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده، آن هم بدون شک «حادث» است. کدام عاقل می‌گوید الفاظ و کلمات ازلی است؟ یا نزول
وحی بر
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از آغاز فرمان
رسالت نبوده؟ بنابراین ملاحظه می‌کنید هر طرف بحث را بگیریم مسئله آفتابی و روشن است.
به تعبیر دیگر، قرآن الفاظی دارد و معانی، الفاظش قطعا حادث است و معانیش قطعا قدیم، بنابراین جایی برای جرّ و بحث نیست؛ به علاوه این بحث کدام مشکل علمی و اجتماعی و سیاسی و اخلاقی از جامعه اسلامی را حلّ می‌کند؟ و چرا بعضی از دانشمندان پیشین فریب شگردهای حاکمان مکار توطئه‌گر را خورده‌اند؟! لذا می‌بینیم بعضی از
امامان اهل بیت (علیه‌السّلام) ضمن بیان روشن این مسئله عملا به آنها هشدار داده‌اند که از این گونه بحث‌ها بپرهیزید.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آیا قرآن، حادث است؟»، ج۳، ص۶۰۳-۶۰۴.
