حبیب شاطرحاجی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حبیب شاطرحاجی
اصفهانی، موسیقی‌دان و خواننده مشهور
اصفهان در اوایل
قرن چهاردهم هجری قمری می‌باشد.
میرزا حبیب
اصفهانی معروف به «حبیب شاطرحاجی» موسیقی‌دان و خواننده مشهور در اوایل
قرن چهاردهم هجری قمری. حدود ۱۳۰۰ق متولّد شد.
استاد همایی او را برادر
میرزا عبدالوهاب گلشن ایران‌پور دانسته ولی نویسندگان دیگر به این مطلب اشاره نکرده‌اند. اغلب در
اصفهان می‌زیسته، مدّتی در
تهران به سر برده و در اواخر
عمر در
شیراز ساکن شده است. او از اساتید قدیمی آواز به‌شمار می‌رفت و در بم‌خوانی، گرمی و ملّاحت صدا مانند نداشت و از جوانی صدای او دل‌چسب، جذّاب و خوش آهنگ بود و بزرگان موسیقی آن دوران او را بسیار ستایش می‌کردند. او از دوستان معاشران شکراللّه قهرمانی نوازنده تار و
عارف قزوینی، شاعر و تصنیف‌سرای معروف بود. در
اصفهان نیز مدتی در دستگاه حاج امین التجّار بود. استاد علی‌نقی وزیری نیز او را در
اصفهان دیده بود و از حسن سلیقه او تعریف می‌کرد. از لحاظ وسعت اطلاعات در
موسیقی نیز کم‌نظیر بود.
مرتضی نی‌داود از کسانی است که به این مساله اذعان داشته است. حبیب شاطرحاجی در سال‌های جوانی و در اوج افتخار و
شهرت، ظاهراً به‌خاطر
افراط در خوش‌گذرانی به بیماری سختی مبتلا شد و صدای خود را از دست داد. یکی از متموّلین شیراز که عاشق صدای دل‌انگیز او بود، حبیب را به شیراز می‌برد و یک مغازه و چند شاگرد پیراهن‌دوز را در اختیارش می‌گذارد و او را سرپرست این کارگاه قرار می‌دهد.
میرزا حبیب سرانجام در سال ۱۳۵۸ق وفات یافته و در یکی از امامزاده‌های شیراز مدفون شد و چند سال بعد
میرزا عبدالحسین صدر اصفهانی که در شیراز بود وفات نمود و جسدش پهلوی
میرزا حبیب
دفن شد.
عارف قزوینی از دوستان و شیفتگان حبیب شاطرحاجی است و
میرزا حبیب برخی از تصنیف‌های عارف را می‌خوانده و از حفظ داشته است. استاد
جلال تاج اصفهانی، اسماعیل ادیب خوانساری، حسین ادیب تخت فولادی و سیّداحمد شهشهانی در
آواز از او
تعلیم گرفته‌اند و مرحوم محمودی خوانساری غیرمستقیم از او تاثیر پذیرفته است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۱۸-۴۱۹.
