و جمع آن «اجیاد» می‌باشد، بعضی از ارباب لغت معتقدند که «جید»، «عنق» و «رقبه» هر سه معنای مشابهی دارند، با این تفاوت که «جید» به قسمت بالای سینه گفته می‌شود، «عنق» به پشت گردن یا همه گردن و «رقبه» به گردن گفته می‌شود، و گاه به یک انسان نیز می‌گویند مانند: «فک رقبة» یعنی آزاد کردن انسان.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: ظاهرا مراد از این دو آیه این باشد که همسر ابولهب به زودی در آتش دوزخ در روز قیامت به همان هیئتی ممثل می‌گردد که در دنیا به خود گرفته بود، در دنیا شاخه‌های خاربن و بته‌هایی دیگر را با طناب می‌پیچید و حمل می‌کرد، و شبانه آنها را بر سر راه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌ریخت تا به این وسیله آن جناب را آزار دهد، در آتش هم با همین حال، یعنی طناب به گردن و هیزم به پشت ممثل گشته عذاب می‌شود.
