جُدَد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جُدَد: (وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ بِیضٌ) «جُدَد» جمع
«جُدّه» (بر وزن غده) به معنای جاده و طریق است.
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ) (آیا ندیدی
خداوند از
آسمان آبی فرو فرستاد که بوسیله آن میوه‌هایی به رنگ‌های گوناگون از
زمین خارج ساختیم و از کوه‌ها نیز به لطف پروردگار راه‌هایی آفریده شده سفید و سرخ و به رنگ‌های مختلف و گاه به رنگ کاملًا
سیاه.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه جدد - به ضمه جیم و فتحه دال- جمع جده- به ضمه جیم- است، که به معنای جاده و راه است. و معنای آیه این است که: آیا نمی‌بینی که در بعضی از کوه‌ها راه‌هایی
سفید و
سرخ و سیاه، و با رنگ‌های مختلف هست؟ و مراد از این راه‌ها، یا راه‌هایی است که در کوه‌ها قرار دارد و دارای الوانی مختلف است، و یا مراد خود کوه‌ها است، که به صورت خطوطی کشیده شده در روی
کره زمین قرار دارد، بعضی از این سلسله جبال به رنگ سفیدند، بعضی سرخ، بعضی سیاه، و بعضی دیگر چند رنگ هستند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جُدَد»، ص۱۶۳.
