جَنْب (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَنْب: (فِی جَنْبِ اللَّهِ)«جَنْب» در لغت، به معنای پهلو است، و سپس به هر چیزی که در کنار چیزی قرار گرفته باشد، اطلاق میشود؛
همانگونه که «
یمین» و «
یسار» به معنای طرف چپ و راست بدن است، سپس به هر چیزی که در این ناحیه قرار گیرد یمین و یسار گفته میشود. در اینجا «جَنْبِ اللَّه» نیز به معنای تمام اموری است که در جانب
پروردگار قرار دارد مانند فرمان او، اطاعت او، قرب او،
کتب آسمانی که از ناحیه او نازل شده است، همه در معنای آن جمع است.
(أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ) (این دستورها برای آن است که مبادا کسی
روز قیامت بگوید: «افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت
فرمان خدا کردم و از مسخرهکنندگان آیات او بودم!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید:
راغب در معنای کلمه جنب گفته در اصل به معنای عضو (پهلو) بوده، سپس به طور استعاره در سمت آن عضو استعمال کردهاند، چون عادتشان در سایر اعضاء نیز بر این بوده که نام آن را در سمت آن به نحو استعاره استعمال میکردند. مانند راست و چپ
و بنابراین جنب اللَّه که به معنای جانب و ناحیه خدا است عبارت است از چیزهایی که بر
عبد واجب است با خدای خود معامله نموده از سوی خود به سوی خدا روانه کند و مصداق آن این است که تنها او را
عبادت کند و از نافرمانی او اجتناب ورزد. و تفریط در جنب خدا به معنای کوتاهی در آن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جَنْب»، ص۱۶۸.