جَزیره (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَزیره (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای قطعه زمینی که گرداگرد آن را
آب فرا گرفته باشد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
کعبه از این واژه استفاده نموده است.
جَزیره (به فتح جیم)
به معنای قطعه زمینی که گرداگرد آن را آب فرا گرفته باشد آمده و جمع آن «جزائر» است.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با کعبه فرموده است:
«تَهْوِی اِلَیْهِ ثِمَارُ الاَْفْئِدَةِ مِنْ مَفَاوِزِ قِفَار سَحِیقَة، وَ مَهاوِی فِجَاج عَمِیقَة، وَ جَزَائِرِ بِحَار مُنْقَطِعَة»؛
«افراد از اعماق قلب به سرعت از ميان فلات و دشتهاى دور و از درون واديها و درّه‌هاى عميق و جزاير از هم پراكنده درياها، به آن‌جا روى آوردند».
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جزیره»، ص۲۱۵.
