جَرْز (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَرْز (به فتح جیم و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای قطع، زمین بی‌علف و خشک می‌باشد.
جَرْز به معنی قطع است.
در
اقرب الموارد آمده:
«جَرَزَهُ جَرْزاً: قطعه.» جُرُز (به ضمّ اوّل و دوّم) زمینی که علف نداشته باشد.
به مواردی از
جَرْز که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اَ وَ لَمْ یَرَوْا اَنَّا نَسُوقُ الْماءَ اِلَی الْاَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً) «آیا ندانسته‌اند که ما آب را به زمین خشک و بی‌علف کشانده و به وسیله آن کشت می‌رویانیم؟»
(وَ اِنَّا لَجاعِلُونَ ما عَلَیْها صَعِیداً جُرُزاً) «ما آن‌چه را که در روی زمین است به شکل زمین خالی و خشک خواهیم آورد.»
صعید به معنی روی زمین، و
جرز به معنی بی‌علف است.
در
مجمع البیان آمده:
جرز زمینی است که چیزی نمی‌رویاند گوئی علف را می‌خورد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «جرز»، ج۲، ص۲۶-۲۷.
