جَذْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَذْب (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای کشیدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
مرگ از این واژه استفاده نموده است.
جَذْب (به فتح جیم)
به معنای کشیدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «
جذبه جذبا: مدّه».
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره با مرگ فرموده است:
«وَ الْمَرءُ ... اَنَّة مُوجِعَة، وَ جَذْبَة مُکْرِبَة وَ سَوْقَة مُتْعِبَة. ثُمَّ اُدْرِجَ فِی اَکْفانِهِ مُبْلِساً، وَ جُذِبَ مُنْقاداً سَلِساً، ثُمَّ اُلْقیَ عَلَی الاَْعَوادِ ...»؛
مرد در انین پر درد و کشیده شدن رنج‌آور و سوق گشتن پر تعب است. سپس ناامیدانه به
کفن‌ها پیچیده شده و مطیعانه و سالم کشیده و برده می‌شود و آنگاه بر چوب‌های غسلگاه یا
تابوت انداخته می‌شود».
این واژه پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جذب»، ص۲۰۶.
