جَذّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَذّ (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای شکستن و قطع نمودن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
غصب خلافت و ویژگی‌های
دین اسلام، از این واژه استفاده نموده است.
جَذّ (به فتح جیم) به معنای شکستن و قطع نمودن آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره غصب خلافت توسط
ابو بکر فرموده است:
«وَ طَفِقْتُ أَرْتَئي بَيْنَ أَنْ أَصولَ بِيَد جَذّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْياءَ.» یعنی «شروع به فکر کردم.»
معنی آن در «
صول» گذشت.
منظور از «ید جذّا» (دست شکسته) نبودن یاران است.
در تعریف اسلام فرموده است:
«لا انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ، وَ لا عَفاءَ لِشَرائِعِهِ، وَ لا جَذَّ لِفُروعِهِ، وَ لا ضَنْكَ لِطُرُقِهِ.» «زمانش تمام شدنی نیست، احکامش کهنه نمی‌شود، شاخه‌هایش قطع نمی‌گردد راه‌هایش تنگی ندارد.»
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جذ»، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۶.
