جَذّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَذّ (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای شکستن و قطع نمودن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
غصب خلافت و ویژگی‌های
دین اسلام، از این واژه استفاده نموده است.
جَذّ (به فتح جیم) به معنای شکستن و قطع نمودن آمده است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره غصب خلافت توسط ابو بکر فرموده است:
«وَ طَفِقْتُ أَرْتَئي بَيْنَ أَنْ أَصولَ بِيَد جَذّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْياءَ.» یعنی «شروع به فکر کردم.»
معنی آن در «صول» گذشت.
منظور از «ید جذّا» (دست شکسته) نبودن یاران است.
در تعریف اسلام فرموده است:
«لا انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ، وَ لا عَفاءَ لِشَرائِعِهِ، وَ لا جَذَّ لِفُروعِهِ، وَ لا ضَنْكَ لِطُرُقِهِ.» «زمانش تمام شدنی نیست، احکامش کهنه نمی‌شود، شاخه‌هایش قطع نمی‌گردد راه‌هایش تنگی ندارد.»
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جذ»، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۶.
