جوح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَوْح(به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای هلاک کردن و مستاصل کردن که
حضرت علی (علیه‌السلام) در
نامه‌ای خطاب به
معاویه و در بیانی در مورد
نکوهش غفلت از
مرگ، از این واژه استفاده نموده است.
جَوْح (به فتح جیم) به معنای هلاک کردن و مستاصل کردن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «جاج الشی‌ء جوحاً، استاصله.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به معاویه می‌نویسد: «فاراد قومنا قتل نبیّنا و اجتیاح اصلنا؛
قوم قریش خواست
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) ما را بکشد و ریشه ما را بخشکاند.»
امام (علیه‌السلام) در بیانی دیگر نسبت به نکوهش غفلت از مرگ فرموده است: «ثم قد نسینا کلّ واعظ و واعظة و رمینا بکل فادح و جائحة؛
به علاوه ما هر
واعظ و اندرز دهنده‌اى را فراموش كرده‌ايم در حالى كه هدف حوادث سنگين و آفات نابود كننده قرار گرفتيم (با اين حال چه جاى
غفلت و فراموشى است؟!.»
واژه «جائحه» به معنای آفت هلاک کننده آمده است.
این دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جوب»، ص۲۳۹.
