اباحه شرعی

منظور از اباحه شرعی، حکم شارع به یکسان بودن مصلحتِ فعل و ترک چیزی است.

اباحه شرعی، مقابل اباحه عقلی است و آن، حکم شارع به یکسانی فعل و ترک چیزی است که لازمه آن، اختیار مکلف در انجام یا ترک آن است ؛ از این رو، اباحه شرعی از احکام تکلیفی است که شارع آن را جعل نموده است.

چون دلیل آن، آیه و یا روایت است، به آن اباحه شرعی می‌گویند.

مؤدای بعضی از اصول عملی شرعی، همچون برائت شرعی، نیز اباحه شرعی است (بنابراین که مؤدای اصول عملی، حکم باشد) .

۱.	↑ خویی، سید ابوالقاسم، اجود التقریرات، ج۲، ص۱۸۳.
۲.	↑ حکیم، محمدتقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۶۵.