جَوادّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَوادّ (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه، جمع
جاده به معنای راه و طریق است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در تعریف
اسلام و
ستمکاری و شکست
بنی امیّه از این واژه استفاده نموده است.
جَوادّ (به فتح جیم) جمع جاده به معنای راه و طریق آمده است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در تعریف اسلام فرموده است:
«مُشْرِقُ الْجَوادِّ، مُضيءُ الْمَصابيحِ.» «جاده‌هایش روشن، چراغ‌هایش نورافشان است.»
واژه «جوادّ المضلّة» در «موه» خواهد آمد.
امام (علیه‌السلام) درباره ستمکاری و شکست بنی امیّه نیز فرموده است:
«فَأُقْسِمُ، ثُمَّ أُقْسِمُ، لَتَنَخَّمَنَّها أُمَيَّةُ مِنْ بَعْدي كَما تُلْفَظُ النُّخامَةُ، ثُمَّ لا تَذوقُها وَ لا تَطْعَمُ بِطَعْمِها أَبَداً ما كَرَّ الْجَديدانِ.» «
سوگند مى‌خورم سپس سوگند می‌خورم بنى‌اميّه بعد از من، اين
خلافت را از خود كنار اندازد (از
دست آن‌ها مى‌رود) چنان كه
خلط سينه بيرون انداخته شود، سپس تا
شب و روز در گردش است مزه آن را ابدا نمى‌چشند.»
شب و روز را از آن جهت جدیدان می‌گویند که مرتبا تازه می‌شوند.
این واژه در
خطبه ۲۲۰ نیز آمده است.
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جواد»، ص۲۰۵.
