جَهْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَهْر (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای آشکار شدن و آشکار کردن بوسیله دیدن یا شنیدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در
نامه‌ای خطاب به
ابن عباس و بیان
موعظه‌ای از این واژه استفاده نموده است.
این واژه سه بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
جَهْر (به فتح جیم) به معنای آشکار شدن و آشکار کردن بوسیله دیدن یا شنیدن، آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با این‌که مردم را به کمک
محمد بن ابی بکر خوانده است به عبدالله بن عباس می‌نویسد:
«وَ قَدْ كُنْتُ حَثَثْتُ النّاسَ عَلَى لَحاقِهِ ... وَ دَعَوْتُهُمْ سِرّاً وَ جَهْراً، وَ عَوْداً وَ بَدْءاً.» «من مردم را به ملحق شدن به او و همكاريش تشويق و تحريص كردم ... من آنها را آشكارا و پنهانى، از آغاز تا انجام در حركت به سوى او دعوت كردم.»
امام (علیه‌السلام) در بیان موعظه‌ای نیز می‌فرماید:
«وَ بِحَقٍّ أَقولُ لَكُمْ: لَقَدْ جاهَرَتْكُمُ العِبَرُ، وَ زُجِرْتُمْ بِما فيهِ مُزْدَجَرٌ.» «بحق می‌گویم
عبرت‌ها با صدای بلند شما را خوانده و پند داده شده‌اید با آن‌چه در آن پند هست.»
این واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جهر»، ص۲۳۶.
