جهانگیر تسلی لرستانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

تَسَلّی، تخلص چند شاعر پارسی زبان ایران و هند در سده‌های ۱۱-۱۳ق/۱۷-۱۹م است. جهانگیر تسلی لرستانی یکی از شعرایی است که به تسلی تخلص یافته است.

---

جهانگیر تسلی لرستانی، از شاعران دورۀ شاه عباس صفوی و فرزند شاه وردی‌خان حاکم لرستان بود که به دست همین شاه کشته شد. تسلی پس از قتل پدرش راهی شهرهای مختلف شد، تا سرانجام در کازرون به خدمت شیخ ابوالقاسم کازرونی رسید و دو سال نزد وی به کسب دانش پرداخت.

پس از آن راهی شیراز شد و از آن‌جا به هند رفت و در ۱۰۲۵ق/۱۶۱۶م، در ۱۹ سالگی به دربار عبدالرحیم‌خان خانان راه یافت و او را مدح گفت. تخلص او، نخست «حفظی» بود، ولی بعدها عبدالباقی نهاوندی صاحب کتاب مآثر الآثار، تخلص «تسلی» را برای او برگزید.
از سروده‌های او نمونه‌ای در دست نیست.

---

(۱) گلچین‌، معانی احمد، کاروان هند، مشهد، ۱۳۶۹ش.
(۲) نهاوندی، عبدالباقی، مآثر رحیمی، کلکته، ۱۹۲۴م.

---