جنة المأوی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از تعبیرات قرآن از
بهشت جنه الماوی (اقامتهگاه نهایی است) که به بیان آن می‌پردازیم.
این واژه ترکیبی به صورت
مفرد «جنة الماوی» و به صورت جمع «جنات الماوی» هر کدام یک بار در قرآن آمده است. در
سوره نجم : ۵۳ آیه ۱۵: «عند سدرة المنتهی• عندها جنة الماوی» و در
سوره سجده : ۳۲ آیه ۱۹: «... فلهم جنات الماوی نزلا»
اما کسانی که
ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغهای
بهشت جاویدان از آن آنها خواهد بود، این وسیله پذیرایی (خداوند) از آنهاست به پاداش آنچه انجام می‌دادند.
«ماوی» اقامتگاه نهایی و محل استراحت را گویند و «جنة الماوی» در مجاورت «سدرة المنتهی» از
قرب و اهمیت آن حکایت دارد.
" عندها جنة الماوی " یعنی بهشتی که مؤمنین برای همیشه در آن منزل می‌کنند، چون
بهشت دیگری هست موقت، و آن بهشت
برزخ است که مدتش تا روز
قیامت تمام می‌شود، و" جنت ماوی" بعد از قیامت است. هم چنان که فرموده:
" فلهم جنات الماوی نزلا بما کانوا یعملون"،
و نیز فرموده: " فاذا جاءت الطامة الکبری ... فان الجنة هی الماوی "،
و این جنت الماوی به طوری که آیه ۲۲
سوره ذاریات دلالت می‌کرد، در آسمان واقع است. ولی بعضی از مفسرین آن را به جنت برزخی تفسیر کرده اند
یعنی: در کنار
سدرة المنتهی اقامتگاه
بهشت قرار دارد که این بهشت همان بهشت جاویدان است که در آسمان هفتم و بقولی در آسمان ششم می‌باشد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «جنة المأوی (قرآن)»
