• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جمجمه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جُمجُمه (به ضم جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای کاسه سر یا استخوانی که مغز آدمی در آن قرار دارد که حضرت علی (علیه‌السلام) در پیکار جمل به فرزندش محمد حنفیه ضمن توصیه‌ای از این واژه استفاده نموده است.


جُمجُمه (به ضم جیم) به معنای کاسه سر یا استخوانی که مغز آدمی در آن قرار دارد، آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در جنگ جمل به فرزندش محمد حنفیّه فرموده است: «تزول الجبال و لا تزل. عضّ علی ناجذک، اعر اللّه جمجمتک، تد فی الارض قدمک...؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵، خطبه۱۱.    
کوه‌ها از جای خود حرکت کنند تو حرکت نکن؛ دندان بر دندان نه؛ سرت را به خدا عاریه ده؛ قدمت را در زمین محکم کن.»
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵، خطبه۱۱.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جمجمه»، ص۲۲۸-۲۲۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار