• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جمال‌الدین محمد بن عبداللطیف خجندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جمال‌الدّین محمّد بن عبداللّطیف بن محمّد خجندی، مردی ادیب و شاعر و از رؤسای شافعیان اصفهان در قرن ششم هجری بوده است.


جمال‌الدّین محمّد بن صدرالدّین ابوالقاسم عبداللّطیف بن محمّد خجندی
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۶۵.
از رؤسای شافعیان اصفهان در قرن ششم هجری بوده، و شعرای معاصر او همچون رفیع الدّین لبنانی، جمال الدّین عبدالرزّاق، خاقانی و اثیرالدّین اخسیکتی او را مدح گفته‌اند. جمال خجندی خود شاعری ادیب بوده، و به عربی و فارسی شعر می‌سروده که در برخی جنگ‌ها و تذکره‌ها، آن‌ها را آورده‌اند.
[۲] عوفی، محمد، لباب الالباب، ج۱، صص۳۶۶ ۲۶۸.
[۳] انوشه، حسن، دانشنامه ادب فارسی در آسیای مرکزی، ص۱۸.
[۴] خیامپور، عبد الرسول، فرهنگ سخنوران، ص۱۳۵.
این اشعار از او است:
چو گل به تخت درآمد که خسرو چمنم•••خدایگان ریاحین و شاخ انجمنم
مرا خود از لب خود آرزوی بوسه کند•••کدام بلبل من مست عشق خویشتنم
منم منم که جهان رنگ و بوی من دارد•••منم که باغ و عروس هر چمنم
ولیکن این همه هست و چو باد برخیزد•••حدیث من ورقی بازکن که من نه منم.
[۵] جابری‌انصاری، محمدحسن، آگهی شهان از کار جهان، ج۱، ص۲۴۵.
[۶] مجلّه یادگار، شماره اوّل، سال سوم، شهریور ۱۳۲۵، ص۲۷.


۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۶۵.
۲. ↑ عوفی، محمد، لباب الالباب، ج۱، صص۳۶۶ ۲۶۸.
۳. ↑ انوشه، حسن، دانشنامه ادب فارسی در آسیای مرکزی، ص۱۸.
۴. ↑ خیامپور، عبد الرسول، فرهنگ سخنوران، ص۱۳۵.
۵. ↑ جابری‌انصاری، محمدحسن، آگهی شهان از کار جهان، ج۱، ص۲۴۵.
۶. ↑ مجلّه یادگار، شماره اوّل، سال سوم، شهریور ۱۳۲۵، ص۲۷.


مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۰.    




جعبه ابزار