• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جلب (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جَلَب به فتح جیم و باء به معنای استقرار فرد در محل متعلق زکات است که زکات را جمع آوری می کند.




استقرار عامل زکات در مکانى و فرستادن کسى به محلّ مال متعلّق زکات براى انتقال آن به آن جاو یا بانگ برآوردن بر اسب از پشت سر، هنگام مسابقه را گویند.



از آن به مناسبت در باب زکات و سبق و رمایه سخن گفته‌اند.



رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله- بنابر روایتى که از آن حضرت نقل شده- از جَلَب و جَنَب نهی کرده است.



جَلَب همچون جَنَب دو کاربرد دارد: یکى در مسئلۀ زکات؛ بدین معنا که عامل زکات در نقطه‌اى استقرار مى‌یابد و کسى را مى‌فرستد تا اموال متعلّق زکات را جهت دریافت زکات آن بدان مکان منتقل کند، و دیگرى در مسابقه؛ بدین گونه که کسى از پشت سر اسب مسابقه، بر او بانگ مى‌زند تا سرعت بیشتر گیرد و تندتر بدود.



از آداب جمع آورى زکات آن است که عامل، همراه مالک در محلّ اموالى که زکات به آنها تعلّق گرفته حضور یابد و زکات را دریافت کند.




 
۱. الحدائق الناضرة، ج۲۴، ص۱۰۰.    
۲. جواهر الکلام، ج۲۸، ص۲۲۹.    
۳. تذکرة الفقهاء، ج۵، ص۳۱۹.    
۴. جواهر الکلام،ج۱۵، ص۱۵۴.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد۳، صفحه۹۸.    


رده‌های این صفحه : زکات | سبق و رمایه | فقه | واژه شناسی




جعبه ابزار