(سپس اندام او را نظام بخشید و از روح خویش [روحی شریف و برجسته] در وی دمید؛ و برای شما گوشها و چشمها و دلها [عقلها] قرار داد؛ امّا کمتر شکر نعمتهای او را به جا میآورید.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید: در این جمله به نعمت ادراکهای حسی، یعنی چشم و گوش، و ادراکهای فکری یعنی قلبمنت نهاده است، که هم ادراکهای جزئی و خیالی را شامل میشود، و هم کلی و عقلی را.