جعفر بن ورقاء شیبانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جعفر بن ورقاء شیبانی (
۲۹۲-
۳۵۲ق)
مقری،
شاعر،
ادیب و
لغوی قرن چهارم هجری قمری در
عراق بود. وی مدتی مسئول راه
کوفه و
مکه بود. زمانی رسیدگی به امور شهر کوفه و مبادله اسیران مسلمانان و رومیان را برعهده داشت.
ابومحمد جعفر
بن ورقاء بن محمد بن ورقاء شیبانی عراقی اهل عراق بود و در سال ۲۹۲ هجری در خانواده‌ای دانشمند و اهل ادب در
سامرا به دنیا آمد.
بر پایه گزارش
ابومنصور ثعالبی، شیبانی از بزرگان و رهبران
عرب شام بود و در
ادب و
شعر دستی تمام داشت و از مقریان و شاعران دربار
سیف الدوله حمدانی (
۳۳۳-
۳۵۶ق) به شمار می‌رفت و با
ابوفراس حمدانی (م.
۳۵۷ق) شاعر و نویسنده معروف عرب مراسلات و مشاعره داشته است.
گفته شده وی فردی خوش قریحه و خوش ذوق بود؛ چنان که هرگاه قلم به دست می‌گرفت، هرآنچه اراده می‌کرد را به
نظم و
نثر در می‌آورد؛ گویا که آن را از حفظ کرده است. ازاین رو مورد احترام و حمایت
المقتدر خلیفه عباسی (
۲۹۵-
۳۲۰ق) قرار داشت.
شیبانی زمانی نیز از جانب خلیفه، عهده دار مناصب گوناگونی شد؛ از جمله آنکه مدتی مسئول راه کوفه و مکه بود
و زمانی رسیدگی به امور شهر کوفه و مبادله اسیران مسلمانان و رومیان را برعهده داشت
ذهبی او را جنگجویی دلیر و آگاه به لغت دانسته است
رجال نویسان
امامیه نیز جعفر را فردی
صحیح المذهب دانسته‌اند.
شیبانی سرانجام در
ماه رمضان سال ۳۵۲ هجری از دنیا رفت.
ثعالبی و
کتبی، پاره‌ای از اشعار و قصاید
ابومحمد را برشمرده‌اند
شیبانی کتابی در
امامت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) و
فضیلت آن حضرت به •نام حقائق التفضیل فی تاویل التنزیل داشته
(دیگر منابع:
) که بیانگر اعتقاد وی به امامت آن حضرت و
شیعه بودن او است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «جعفر شیبانی»، ج۲، ص۱۵۷.
