جاودانگی کرامت خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لطف و
کرامت خداوند که شامل بندگان الهی او می شود، مادام و همیشگی است.
خداوند، خواهان توجه
انسان به
اقتدار و
کرامت جاودانه او می باشد.
ویبقی وجه ربـک ذو الجلـل
والاکرام• فبای ءالاء ربکما تکذبان (و
ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند •پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد.)
«((و یبقى وجه ربک )) - وجه هر چیزى عبارت است از سطح بیرونى آن، (و از آنجایى که
خدای تعالی منزه است از جسمانیت و داشتن
حجم و
سطح، ناگزیر معناى این کلمه در مورد خداى تعالى بعد از حذف محدودیت و نواقص امکانى عبارت مى شود از نمود خدا) و نمود خدا همان
صفات کریمه او است، بین او و خلقش واسطه اند، و برکات و
فیض او به وسیله آن صفات بر خلقش نازل مى شود، و خلایق
آفرینش و تدبیر مى شوند، و آن صفات عبارتند از
علم و
قدرت و شنوایى و
بینایی و
رحمت و مغفرت و
رزق و امثال اینها، و ما در تفسیر
سوره اعراف در این که صفات خداى تعالى واسطه هاى فیض اویند بحثى گذراندیم .
((ذوالجلال و
الاکرام )) - در معناى کلمه ((جلال )) چیزى از معناى اعتلا و
اظهار رفعت خوابیده، البته رفعت و اعتلاى معنوى در نتیجه جلالت با صفاتى که در آن بویى از دفع و منع هست سر و کار و تناسب دارد، مانند صفت علو، تعالى،
عظمت، کبریاء،
تکبر، احاطه،
عزت، و غلبه .
بنابراین ، کلمه ((ذوالجلال و
الاکرام )) نامى از اسماى حسناى خدا است، که به
مفهوم خود تمامى اسماى جلال و اسماى جمال خدا را در بر مى گیرد.
و مسماى به این نام در
حقیقت ذات مقدسه خدایى است، همچ نان که در آخر همین سوره خود خداى تعالى را به این
اسم نامیده و فرموده : ((تبارک اسم ربک ذى الجلال و
الاکرام ))، و لیکن در
آیه مورد بحث نام وجه خدا شده، حال یا به خاطر این بوده که در خصوص این جمله از معناى وصفیت افتاده، و
صفت وجه واقع نشده، و بلکه
مدح و ثناى رب قرار گرفته، و تقدیرش ((و یبقى وجه ربک هو ذوالجلال و
الاکرام - و تنها وجه پروردگارت که او دراراى جلال و
اکرام باقى مى ماند مى باشد.))»
•
کرامت•
خطاب کرامت•
کرامت انسان•
کرامت آصف بن برخیا•
کرامت انسان در قرآن•
کرامت و کریم•
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۴۴۲، برگرفته از مقاله «جاودانگی کرامت خدا».
