جاءَ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جاءَ (به فتح جیم) یا
مجی‌ء و
جائی یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای آمدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نقش
امید به آینده و
امدادهای الهی و حفظ
انسان، از این واژه استفاده نموده است.
جاءَ (به فتح جیم) یا
مجی‌ء و
جائی به معنای آمدن یا آینده، آمده است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص نقش امید به آینده فرموده است:
«الرَّجاءُ مَعَ الْجائي، وَ الْيَأْسُ مَعَ الْماضي.» «باید به آینده امیدوار، و از گذشته
مایوس بود.»
آن حضرت (علیه‌السلام) در رابطه با امدادهای الهی و حفظ انسان می‌فرماید:
«إِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسان مَلَكَيْنِ يَحْفَظانِهِ، فَإِذا جاءَ الْقَدَرُ خَلَّيا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ.» «همراه هر انسانی دو
فرشته است که وی را (از خطرات) محافظت می‌کنند، اما هنگامی که روز مقدّر فرا رسد او را در برابر حوادث رها می‌سازند و (بنابراین) اجل و سرآمد زندگی (که از سوی خداوند تعیین شده) سپری است محافظ و نگهدار.»
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جاء»، ص۲۴۳.
