ثُعْبان (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثُعْبان (به ضم ثاء و سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای اژدها است.
این کلمه تنها دو بار در
قرآن آمده است.
ثُعْبان به معنی اژدها است.
در
اقرب الموارد آمده:
ثعبان نوعی از مارهای طویلی است بر نر و ماده هر دو اطلاق می‌شود.
گویا برای سرعت خزیدن اژدها، به آن
ثعبان گفته‌اند زیرا
ثعب به معنی جاری کردن آب و خون است.
در
نهایه آمده:
«یَجِی‌ءُ الشَّهِیدُ یَوْمَ الْقِیمَةِ وَ جُرْحُهُ یَثْعَبُ دَماً»؛
شهید روز قیامت در حالی که زخمش
خون می‌ریزد، می‌آید.
به مواردی از
ثُعْبَان که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَلْقی عَصاهُ فَاِذا هِیَ ثُعْبانٌ مُبِینٌ) «پس عصای خویش را بیفکند و در دم اژدهایی آشکار شد.»
ثعبان درباره عصای
موسی که به اژدها مبدّل می‌گردید، آمده است.
(فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ) (در اين هنگام موسى عصاى خود را افكند، و ناگهان اژدهاى آشكارى شد.)
این کلمه تنها دو بار در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ثعبان»، ج۱، ص۳۰۵.
