ثور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَوْر (به فتح ثاء و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای زیر و رو شدن و پراکنده شدن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:
أَثارَه (به فتح الف و ثاء) به معنای به حرکت آوردن و پراکنده ساختن است.
ثَوْر به معنای زیر و رو شدن و پراکنده شدن است.
(کانُوا اَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ اَثارُوا الْاَرْضَ وَ عَمَرُوها..) «از آنها قوی‌تر بودند
زمین را زیر و رو (
شخم) و آباد کردند.»
مجمع البیان آن را زیر و رو کردن
و
راغب پراکنده کردن گفته است و هر دو نزدیک بهم‌اند و
شخم زدن توام با پراکنده کردن است.
(اللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیاحَ فَتُثِیرُ سَحاباً..) «
خدا کسی است که بادها را می‌فرستد و آنها ابرها را به حرکت در می‌آورند و در
آسمان پخش می‌کنند.»
أَثارَه به معنای به حرکت آوردن و پراکنده ساختن است.
(فَاَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً) «به واسطه دویدن غبار مخصوصی بلند کردند.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ثور»، ج۱، ص۳۲۲.
