• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ثناءالله آمرتسری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ثناءالله امرتسری، از فضلای نامدار شبه قاره هند در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی بود.



او در ۱۲۸۷ ق متولد شد و در امرتسر از بلاد پنجاب نشو و نما یافت. اصل او از کشمیر بود و پدرانش در روزگاران قدیم به اسلام گرویده بودند.
وی مدتی نزد مولانا احمدالله امرتسری به تحصیل علم پرداخت، سپس حدیث را از شیخ عبدالمنان وزیرآبادی فراگرفت، آنگاه به دیوبند رفت و در محضر درس استادان مدرسه عالی آن شهر علوم منطق و حکمت و فقه و اصول را آموخت. سپس به کانپور رفت و کتاب‌های بزرگ درسی را نزد مولانا احمد حسن کانپوری آموخت و در ۱۳۱۱ ق از تحصیل فراغت یافت. آنگاه به امرتسر بازگشت و به کار تدریس و ارشاد و مناظره پرداخت.

۱.۱ - فعالیتها

وی در ۱۳۲۱ ق یک چاپخانه و یک هفته نامه به نام اهل الحدیث تاسیس کرد که مدت چهل و چهار سال انتشار یافت. او کتاب‌های بسیاری بر رد میرزا غلام احمد قادیانی و طایفه آریا نوشت. این طایفه، از فرقه‌های هندو بود که پیروان آن، پرستش بت‌ها را رها کرده و قائل به توحید بودند، اما معتقد به نفی صفات خداوند بودند و عالم را قدیم می‌دانستند و رسالت و پیامبر را انکار می‌کردند و به تناسخ اعتقاد داشتند و بزرگترین دشمنان اسلام در سرزمین هند به شمار می‌رفتند.

۱.۲ - آثار

از جمله کتاب‌های مولانا ثناءالله امرتسری است: تفسیر القرآن بکلام الرحمن به زبان عربی در یک مجلد که در آن [[تفسیر قرآن به قرآن| قرآن را با قرآن تفسیر]] کرده و برخی از علما در این شویه از او تبعیت کرده‌اند و دیگر التفسیر الثنائی به زبان اردو در چند مجلد و دیگر تقابل ثلاثه در مقایسه میان احکام اسلام ، انجیل و ودا.

۱.۳ - اوصاف

مولانا امرتسری بسیار تیزهوش و سریع الجواب و در مناظره بسیار چیره دست بود و در رد فرقه‌های ضاله و محکوم کردن مبلغان آنها مهارت داشت. زبانش رسا و قلمش توانا بود. بسیار می‌نوشت و برای مناظره با مخالفان به سفرهای بسیار می‌رفت، و همه جا با قدرت تمام به دفاع از عقاید اسلامی مشغول بود. او به تقلید اعتقاد نداشت و برحسب احادیث عمل می‌کرد و در مسئله اسماء و صفات الهی بر مذهب شیخ ولی الله دهلوی بود.

۱.۴ - فعالیتهای سیاسی

وی در مسائل سیاسی وارد می‌شد و در کنگره سراسری میهنی شرکت داشت و در تاسیس و تقویت «جمعیت العلماء» نقشی اساسی ایفا کرد و از انجمن « ندوه العلماء » که در تمام عمر خود عضو آن بود، حمایت و پشتیبانی می‌نمود.

۱.۵ - دعای میرزا غلام احمد قادیانی

در ۱۳۲۶ ق میرزا غلام احمد قادیانی در یک مبارزه جویی دعا کرد که خداوند هر کدام از آن دو را که دروغگو و پیرو باطل باشند به مرضی چون طاعون یا هیضه مبتلا کند و او را زودتر بمیراند، و پس از مدتی کوتاه میرزا غلام احمد به همین بیماری دچار شد و درگذشت، در حالی که شیخ ثناءالله تا چهل سال بعد از آن زنده ماند.

۱.۶ - وفات

او پس از جدایی پاکستان به هند به « گجرانواله » مهاجرت کرد و در ۴ جمادی الاول ۱۳۶۷ ق در هشتاد سالگی در « سرگودها » درگذشت.
[۱] نزهه الخواطر و بهجه المسامع والنواظر،، ج۸، ص۹۵-۹۶.



۱. نزهه الخواطر و بهجه المسامع والنواظر،، ج۸، ص۹۵-۹۶.



دانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ ایران، برگرفته از مقاله «اَمْرِتْسَری، ثناءالله».    



جعبه ابزار