• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تیمم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





تَیَمَّم (به فتح تاء، یاء و میم مشدد مفتوح) از واژگان قرآن کریم و ریشه یمم به معنای قصد است.
در شرع به معنای قصد زمین پاک است.
حکم تیمم یک حکم تخفیفی است که در صورت بروز عوامل به‌خصوصی همچون: سفر، بیماری، عدم وجود آب و... بدل از وضو معین گشته است.



تَیَمَّم به معنای قصد است.
در مصباح از ابن سکیت نقل کرده: (فَتَیَمَّمُوا صَعِیداً طَیِّباً) یعنی قصد کنید زمین پاک را.
در مجمع فرموده: تیمّم به معنی قصد است همچنین است تامّم.



به مواردی از تَیَمَّم که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - تَيَمَّمُواْ (آیه ۲۶۷ سوره بقره)

(أَنفِقُواْ مِن طَيِّباتِ ما كَسَبْتُمْ وَ مِمّا أَخْرَجْنا لَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ لا تَيَمَّمُواْ الْخَبيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَ لَسْتُم بِآخِذيهِ إِلاّ أَن تُغْمِضُواْ فيهِ ...)
(اى كسانى كه ایمان آورده‌ايد! از اموال پاكيزه‌اى كه به دست آورده‌ايد، و از آنچه از زمين براى شما خارج ساخته‌ايم (از منابع و معادن و درختان و گياهان)، انفاق كنيد؛ و براى انفاق، به سراغ بى ارزش آن نرويد در حالى كه خودِ شما، به هنگام پذيرش اموال، حاضر نيستيد آنها را بپذيريد؛ مگر از روى اغماض و كراهت؛ و بدانيد خداوند، بى‌نياز و ستوده است.)
غرض آن است که در حین انفاق چیز پست و کم قیمت را که خود آن را اگر بدهند نمی‌گیرید، انفاق نکنید بلکه چیزی را برای انفاق اختیار کنید که پر قیمت و مورد پسند شما و همه است. از ابن عباس نقل شده خرمای پوسیده و فاسد را انفاق می‌کردند که از آن نهی شدند. نگارنده گوید: آیه عامّ و شامل هر انفاق است. یعنی: «از خوب‌های آنچه بدست آورده‌اید و آنچه برای شما از زمین بیرون آورده‌ایم، انفاق کنید و در موقع انفاق پست آن را که خود نمی‌گیرید مگر از آن چشم بپوشید، منظور مکنید.»


۲.۲ - فَتَيَمَّمُواْ (آیه ۶ سوره مائده)

(... وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغائِطِ أَوْ لامَسْتُمُ النِّساء فَلَمْ تَجِدُواْ ماء فَتَيَمَّمُواْ صَعيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْديكُم مِّنْهُ...)
یعنی: «اگر مریض یا در سفر بودید یا کسی از شما از خلوتگاه (قضای حاجت) آمد یا با زنان مقاربت کردید و در این صورت‌ها آب پیدا نکردید زمین پاکی را قصد کنید و از آن به صورت و دست‌هایتان مسح نمائید...»


۲.۳ - فَتَيَمَّمُواْ (آیه ۴۳ سوره نساء)

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَ أَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَ لاَ جُنُبًا إِلاَّ عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا)
(اى كسانى كه ایمان آورده‌ايد! در حال مستى به نماز و جماعت در مسجد نزديک نشويد، تا بدانيد چه مى‌گوييد و همچنين در حالى كه جُنُب هستيد- مگر در حال عبور از مسجد- تا غسل كنيد. و اگر بيماريد، يا مسافر و يا يكى از شما از محل پستى آمده و قضاى حاجت كرده و يا با زنان آميزش جنسى داشته‌ايد و در اين حال، آب براى وضو يا غسل نيافتيد، بر زمين پاكى تيمّم كنيد؛ به اين طريق كه صورت‌ها و دست‌هايتان را با آن مسح نماييد. خداوند، بخشنده و آمرزنده است.)
فقط لفظ «منه» در آن نیامده است. تیمّم چنانکه گفته شد به معنی قصد است و در عرف شرع نام قصد بخصوصی است و آن اینکه زمین پاک را قصد کند و خاک را در پیشانی و دست‌ها استعمال نماید.
خلاصه آن‌که: خاک پاکی و نظیر آن را مثل کلوخ، ریگ سنگ در نظر گرفته و دست بر آن می‌زند و پیشانی و پشت دست‌ها را مسح می‌کند تفصیل آن در رسائل عملیّه و روایات دیده شود. لفظ «منه» روشن می‌کند که باید مقداری از خاک و لو به صورت غبار، باید در دست بماند و با آن بصورت و دست‌ها مسح کند، این در صورتی است که «من» بعضیّه باشد لذا بعضی گفته‌اند به سنگی که غبار و خاک ندارد نمی‌شود تیمّم کرد. بعضی «من» را ابتدائیّه گرفته‌اند یعنی مسح باید از صعید شروع شده باشد. مراد از صعید مطلق وجه الارض است اعمّ از خاک، سنگ، ریگ و غیره.
از جمله‌ (ما يُريدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ) (خداوند نمى‌خواهد شما را در تنگنا قرار دهد.)
که در ذیل آیه مائده است‌ معلوم می‌شود که حکم تیمّم یک حکم تخفیفی است که در صورت بروز عوامل به‌خصوصی معیّن گشته است در المیزان فرموده تیمّم در واقع همان وضو است که مسح سر و پاها از آن ساقط گردیده، شستن دست و صورت به مسح آن دو عوض شده و خاک جای آب را گرفته است.



۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۷، ص۲۷۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۸۹۳.    
۳. طریحی نجفی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۱۹۱۱.    
۴. فیومی، ابوالعباس، المصباح المنیر، ج۲، ص۶۸۱.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۳۱.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۴.    
۷. بقره/سوره۲، آیه۲۶۷.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۰۳.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۹۳.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۵۶.    
۱۳. شریف کاشانی، فتح‌الله، زبدة التّفاسیر، ج۱، ص۴۲۳.    
۱۴. بیضاوی، عبدالله بن عمر، تفسیر البیضاوی، ج۱، ص۱۶۰.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۰۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۹۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۵۶.    
۱۹. مائده/سوره۵، آیه۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۳۷۲.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۲۲۹.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۲۳۰.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۵۹.    
۲۴. نساء/سوره۴، آیه۴۳.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۸۵.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۷۲.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۶۰.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۶۳.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۸۲.    
۳۰. مائده/سوره۵، آیه۶.    
۳۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰۸.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۳۷۴.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۲۳۰.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۲۳۰.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۵۹.    
۳۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۲۲۹.    
۳۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۳۷۳.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تیمم»، ج۷، ص۲۷۰-۲۷۲.    






جعبه ابزار