تکلیف بعثی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تکلیف بعثی به امر و نهی کردن به
غرض تحقق متعلَّق در خارج به وسیله
مکلَّف اطلاق می‌شود.
تکلیف بعثی، مقابل
تکلیف تسجیلی است. وقتی مولا مصلحتی را در فعلی تشخیص می‌دهد، مکلّفان را به انجام آن در خارج
تکلیف می‌کند؛ حال اگر مولا بداند که برخی مکلّفان به این تکلیف عمل می‌کنند، غرض وی از تکلیف نسبت به این عده، بر انگیختن آنها برای انجام متعلق تکلیف در خارج است؛ این تکلیف را «تکلیف بعثی» می‌گویند. اما اگر مولا بداند که عده‌ای از مکلّفان به این تکلیف عمل نخواهند کرد، غرض وی از تکلیف
نسبت به آنها، حصول فعل
مامورٌ به در خارج نیست، زیرا نسبت به عدم حصول آن
علم دارد، بلکه غرض او،
تسجیل و اتمام
حجّت بر آنها است؛ این تکلیف را «تکلیف
تسجیلی» می‌گویند.
ظاهر کلام
صاحب معالم در بحث «
مقدمه واجب » این است که وجوب مقدمه
واجب بر مکلف، مشروط به
اراده ذی المقدّمه توسط او است. در توجیه ظاهر این کلام که دیگران آن را باطل دانسته‌اند نظریاتی بیان شده است. و صاحب کتاب «
بدایع الافکار » این تقسیم بندی (تکلیف یا بعثی است یا
تسجیلی) را ارائه کرده است.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۳۵۵، برگرفته از مقاله «تکلیف بعثی».
