تِبر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

تِبر (به کسر تاء) از مفردات نهج البلاغه، به معنای طلای غیر مسکوک است.
حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه در خصوص زندگی زاهدانه خویش، استفاده نموده است.
این واژه یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.

---

تِبر (به کسر تاء) به معنای طلای غیر مسکوک آمده است و اگر مسکوک باشد آن‌را «عین» می‌گویند.

---

موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - تِبْراً - نامه ۴۵ (زهد)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره زهد خویش به عثمان بن حنیف می‌نویسد:
«فَوَ اللهِ ما كَنَزْتُ مِنْ دُنْياكُمْ تِبْراً، وَ لا ادَّخَرْتُ مِنْ غَنائِمِها وَفْراً، وَ لا أَعْدَدْتُ لِبالي ثَوْبي طِمْراً.»
«به خدا قسم از دنیایتان طلایی ذخیره نکرده‌ام و از غنائم آن مالی نیندوخته‌ام و برای لباس کهنه‌ام عوضی آماده ننموده‌ام.» («طمر» به معنی لباس مندرس است.)

---

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---